وقتی کوچکتر بودم برای تک تک اتفاقاتی که دوست داشتم برایم رخ بده یا دوست داشتم انجام بدم کلی نقشه می‌کشیدم و وقتی دیر میشد ممکن بود ناشکری یا طغیان کنم 
الان که پدر و مادرم و خانواده رو اوردم مسافرت یکی از اون آرزو ها برآورده شد و بیهوده حرص می‌خوردم 
شاید اون کافر ملحد بد بیراه نگفته بود که در لحظه زندگی کن 
بسم الله الرحمن الرحیم
بعنوان اولین پست بعد از هزاران پست پاک شده گذشته در تمامی فضاهای مجازی از شبکه های ارتباطی و اجتماعی، از نیمباز و وایبر و ... تا اینستاگرام و بلاگفا و همین بلاگ مجددا میخوام شروع کنم
یک ساعت مانده به بازی ایران و امریکا همراه با لپ تاپ نسبتا قدیمی ولی خفن با هات اسپات اینترنت همراه اول که نمیدونم چرا با گوگل مشکل داره و ...
وقتی عموم وبلاگ ها رو که دنبال می کنم نویسنده بعد از جدی شدن زندگی اش مثلا ازدواج و بچه و کار و ... دست از وبلاگ نویسی برداشته و به نوعی میچسبه به زندگی اش، اما من برعکس الان که کمی زندگی ام جدی شده رو اوردم به وبلاگ نویسی 
جناب حافظ می فرمایند:
یک روز به شیدایی در زلف تو آویزم
زان دو لب شیرینت صد شور برانگیزم
گر قصد جفا داری اینک من و اینک سر
ور راه وفا داری جان در قدمت ریزم
بس توبه و پرهیزم کز عشق تو باطل شد
من بعد بدان شرطم کز توبه بپرهیزم
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
الاحقر محسن رحیمی
بتاریخ 08 شهر آذر 1401
